Ahmet Davutoğlu’nun AK Parti’nin yeni Genel Başkanı olmasını mümkün kılan pek çok teknik kriter sayılabilir. AK Parti’nin üç dönem kuralı, genel başkan ile Başbakanın aynı olması ve geçici olmaması gereği gibi kriterler birçok muhtemel adayın elenmesini ve Davutoğlu isminin öne çıkmasını kolaylaştırdı. Ancak, bu teknik şartların ötesinde, Davutoğlu tercihini, 2010’dan bu yana Türkiye’nin siyasal denklemini oluşturan “inşa siyaseti” ve bu siyasetin karşılaştığı dirençlerle ilişkilendirmek daha doğru olacaktır.
12 Eylül (2010) referandumu ile 10 Ağustos (2014) Cumhurbaşkanlığı seçimleri arasındaki dört yıllık dönemin siyasal denklemi, “Yeni Türkiye’yi inşa” hedefi üzerinde yaşanan iktidar mücadelesiydi.
AK Parti’nin vesayet sistemini geriletmesi ve sivil siyaseti güçlendirmesi “eski Türkiye” olarak kodlanan kurumsal vesayet dönemini sonlandırdı. 12 Eylül 2010 referandumundan sonra, AK Parti yeni bir misyon edinerek demokratik bir siyasal sisteme yaslanan “Yeni Türkiye”yi inşa etme siyasetine yöneldi. Siyasetin misyonundaki değişime paralel olarak siyasal mücadelenin zemini ve aktörlerin öncelikleri de değişti. Siyasal mücadelenin yeni eksenini, Yeni Türkiye’nin kimin eliyle ve hangi değerler üzerinde kurulacağına yönelik mücadele oluşturdu. 2002-2010 arasında vesayete karşıtlığın belirlediği siyasal eksen, 2010’dan sonra yerini AK Parti karşıtlığına bıraktı. Eski Türkiye’nin tasfiye edilmesinden rahatsız olan kesimler ile yeni Türkiye’nin AK Parti eliyle inşa edilmesine rıza göstermeyen kesimlerin ittifakı, AK Parti’ye yönelik yeni bir siyasal mücadele hattı oluşturdu.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.