Geçen hafta sonu dertli bir grup öğretmen Kayseri'de buluştu. Dertleri, "Allah'ın bir emaneti olarak önlerine verilmiş öğrencilerine, nasıl daha faydalı olunabileceği” idi. Aslında dert de ortaktı, derman da... Yağmur yağınca gökten, sadece iyilerin tarlasına yağmıyordu. Eğer taş yağsaydı, sadece kötülere isabet etmeyecekti. Sanki bir yerlerden, halkın ve özellikle de genç neslin ahlak ve edebini bozacak her nevi fısk u fücür vardı. Ve bu yağıyordu. Nereye mi? Her yere. Ülkenin doğusundan batısına, kuzeyinden güneyine...
Bir öğrencisinin yanlış davranışı neticesinde, "Bu durum benden olmalı. Neyi eksikyaptım da onun bu hatasına engel olamadım?" diyen büyük insanların ayak izleri, onları da aynı dertle toplanmaya çağırdı.
Öğretmen ekibine ilk olarak Kadir Seçmeler ağabey hitap etti. Asla tıkanmayan hitap tarzından, karşında çokça insana bir şeyler duyurmanın derdini taşıdığı belliydi. Ses tonuna ve simasına yansıyan samimiyetini anlamak hiç de zor olamazdı. Ama işi esnaflık olmasına rağmen, ülke ve dünya meselelerine olan vukufiyeti, yaşına rağmen sesine ve yüzüne yansıyan "dert" çilesi gerçekten hayran bıraktı. Öğretmenlere hitabında "Sorumluluğunuz büyük!" derken, "bu sizindir" demek yerine, "bu hepimizin ortak derdi" vurgusu hâkimdi. Uzaktan gazel okumak yerine, elini değil, gönlünü ve tüm varlığını taşın altına koymuş, gönül ve dava adamı hissiyatı kolayca temayüz ediyordu.
Yazının devamı için: http://www.dunyabizim.com/Manset/18503/her-gun-bir-rif-kula-misafir-olmak-gerek.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.