Granada ne kadar El-Hamra ise Kurtuba da o kadar Kurtuba Camii (ya da şimdiki adıyla Kurtuba Müzesi). Yapının içerisine Hristiyanlık’a özgü eklemeler yapılmış. Özel günlerde de Hristiyanların ibadetine açılıyormuş. El-Hamra Allah’ın çağrısını duymayı ne denli özlemişse bu yapı ondan kat be kat daha fazla özlem içre olsa gerek. Çünkü aslı o; cami olmak. Z. Hafsa Aström yazdı.
Geçen yazımızı Elhamra’da kesmiştik. Adını ister dış duvarlarını süsleyen özel kırmızı topraktan alsın isterse de kendisini yaptıran kızıl sakallı sultandan, Granada tepelerinden birine heybetli bir şekilde yerleşmiş bu yapı, Endülüs’ün de İspanya’nın da gözbebeklerinden biri. Odalar içre odalar, bahçeler içre bahçelerini gezerken en çok taş işçiliğine vuruluyor insan. Sanki taşlar dile gelip size bir şey anlatmaya çalışıyor gibi. Ne demek istiyorlar peki? O’nu… Zira at nalı sütunlar, arı peteği oyuklar sanki iç içe geçmiş ayna görüntüsü gibi sonsuzluğa uzandırıyor sizi. Bir de sizi doğrudan O’na taşıyan şeyler var; saray boyunca hemen her yerde ve hemen her şekilde karşınıza çıkan la galibe illallah yazısı gibi.
Lakin bu taş yapılar 700 senedir etrafla uyumlu bir şekilde yaşayamamamın burukluğunu da taşıyor gibi üzerlerinde. Bu yüzden tüm koridorlarda taşların tesbihine içimden eşlik etmeye gayret ettim. Fakat benim açıktan cesaret edemediğime benden bir kaç ay sonra şu güzel insan cesaret edip o taşların arasında ezan okumuş (https://www.youtube.com/watch?v=809cmpt95lY ). Ona bunu niye yaptıklarını sorunca şöyle cevap vermiş: “Duvarların Allah’ın çağrısını duymayı özlediğini hissettim.” El-Hak, gerçekten de öyle hissediyor insan.
Devamı: http://www.dunyabizim.com/gezi-mekan/27122/kurtuba-camii-allahin-cagrisini-simdi-daha-cok-ozluyor
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.