AK Parti'ye oy veren seçmenin bir kısmı her ne kadar Erdoğan'a –tıpkı her güçlü lidere olduğu gibi- kayıtsız şartsız destek verse de, araştırmalara göre yüzde ellisi yolsuzlukların yapıldığına inanıyor. AKP seçmeninin yine yabana atılamayacak bir kısmı da bu partinin şehircilikle ilgili politikalarını uzun zamandır eleştiriyor. Kentsel dönüşümün ve neoliberal politikaların gelip dayandığı açmazları açık ve net bir dille ifade ediyorlar. Bunların yanı sıra AK Parti'ye oy verdiği halde Başbakan'ın üslubunun sert olduğunu söyleyenler de az değil.
Şuraya varmak istiyorum: Ak Parti'ye gönül veren insanların pek çoğu için Erdoğan eleştirilebilir bir lider. Çünkü kendilerinden biri. Onlar gibi konuşan, onlar gibi kızan ya da coşan sıradan bir beşer! Eleştirilerden muaf ve kusursuz değil. Her ne yapsa doğrudur veya hiçbir zaman yanılmaz olarak görülmüyor. Aksine yanılabildiği için, kusurlu karar alabildiği ve kimi zaman da kararlarından vazgeçebildiği için kendi hakikatlerini yansıtıyor. Ona gönül verenler aynı zamanda onu eleştirebildikleri için seviyorlar onu.
Yanlış yapmaz, eleştirilemez ve tartışmasız olarak iyidir diye bakılan bir cemaat lideri gibi addedilmiyor Erdoğan. Seçkinci bir sesi yok. İslam'ı, muhafazakarlığı veya demokrasiyi en iyi biz temsil ederiz gibi bir iddiası da yok. Misal, Mısır'daki Mursi rejimine bir vakitler laiklik önermesinin alt metni de henüz okunamadı sanırım.
Yazının devamı için: http://yenisafak.com.tr/yazarlar/leylaipekci/ak-partiye-oy-verme-gerekceleri-cesitlenirken/51202
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.