Şiir, roman, tiyatro ve inceleme alanında pek çok eseri bulunan şair, yazar Mehmet Kurtoğlu son derece üretken bir isim. Geçen yıl, Türk Sinemasında Urfa’ isimli ilginç bir araştırma kitabına imza atmıştı. Şimdi ise okurlarını üç yeni kitapla selamlıyor Kurtoğlu. Bu kitapların kahramanları ise Türk edebiyat ve düşünce hayatının sembol isimlerinden biri olan Necip Fazıl Kısakürek, Cumhuriyet devrinin bir başka önemli siması ve edebiyatın en etkin ve yetkin isimlerinden Ahmet Hamdi Tanpınar ve nihayet İngiliz edebiyatının bir numaralı ismi Shakespeare... Kurtoğlu ile edebiyatın bu üç kutbu üzerine kaleme aldığı ‘Metafiziğin Trajik Şairi Necip Fazıl’, ‘Hasret ve Azap/Tanpınar’da Şehir ve Kadın’, ‘Bir Batı Masalı Shakespeare’ kitaplarının satır aralarında gezindik...
-Tanpınar’ı mustarip olarak tanımlıyorsunuz. Tanpınar neden mustarip?
Tanpınar, şiiri tarif ederken “muzdarip ve huzursuz ruhun saf lisanı” der ve bir tanım yapar: “kendi içimizdeki kâinatı bulmak!” Tanpınar, burada şiiri tarif ederken aslında kendini de tarif etmiş oluyor. İçindeki kâinatı bulmaya çalışan insan, aynı zamanda varoluş sancısı çeken insandır. Tanpınar’ın muzdaripliği ve huzursuzluğu gerçekte bu sancıdan kaynaklanıyor. Tanpınar Cemil Meriç’in tanımıyla camiden içeri girmemiş adamdır, yani araftadır. Arafta olan adamın huzuru olmaz olsa olsa ancak ıstırapları, azapları olur. Tanpınar muzdarip ve huzursuz olduğundan rüya ve hülyalarına sığınmış sanatçıdır. Ben onun bu sancısını, ulaşmak isteyip de ulaşamadığı umut ve hasretlerini “azap” olarak tanımlıyorum. Örneğin kadına hasret çekmiş, Paris’e hasret çekmiş, silik bir kişilik olarak şöhrete hasret çekmiş, ulaşamamış bu yüzden ızdırab çekmiştir. Büyük adamların büyük ızdırapları olur çünkü...
Devamı için: http://haber.star.com.tr/kultur-sanat/buyuk-edebiyatcinin-izdirabi-da-buyuktur/haber-1062614
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.