Ortadoğu’da satranç kazanmaktan önce mat olmamak için oynanır.
Yani, İran, Lübnan, Suriye ve Irak’taki Şii milisler ve Yemen’de Husilerden aldığı yardımla İsrail’e karşı daha ağır füze ve insansız hava aracı saldırısı düzenleme imkanına sahipti ancak bu imkânı kullanmadı.
Zira ağır bir saldırının ardından gelecek misillemenin rejimin geleceği açısından yaratacağı riskleri hesap ettiler.
Yani Tahran Yönetimi, sınırlı ve İsrail’e önlem alması için zaman tanıyan bir strateji izledi, bu sayede mat olma riskini de minimize etti.
Dedim ya, Ortadoğu’da satranç başka türlü oynanıyor.
1979 Devrimi’nden bu yana İran-ABD-İsrail arasında kurulmamış bir tehdit cümlesi kalmamıştır.
Ortadoğu’da cümlelere değil, olayların ardına bakmak gerekir.
Mesela, 7 Haziran 1981’de Irak’taki Osirak Nükleer Tesisi’nin vurulması hikâyesine bakalım.
O gün İsrail Hava Kuvvetleri’ne ait uçaklar Etzion Hava Üssü’nden kalkıp, Saddam Hüseyin’in Fransa’dan satın aldığı nükleer tesisi vurdu.
Böyle yazınca bu bir İsrail operasyonu gibi gözüküyor ama aslında öyle değil.
Bu tesise ilk saldırıyı 30 Eylül 1980’de İran yaptı ama yapılan saldırı kalıcı bir hasar bırakmadı.
İran, tesisin gelişimine dair fotoğrafları İsrail ile paylaştı.
Devamı: https://www.milliyet.com.tr/yazarlar/ozay-sendir/ortadoguda-satranc-baska-turlu-oynanir-7113303
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.