Duygularımı kontrol etmeyi severim. Özverili ve çalışkan bir yapım var. Aileden gelen bir fıtrat bu. Kendimle barışığım. Eksik ya da üstün taraflarımı bilirim. Boşluğu hissetmek isterim, ayağımın bastığı yerin toprak olmasından yanayım. İnatçı bir tarafım var. Kafaya bir şeyi koymuşsam mutlaka onu başarmak için uğraşırım. Bu bazen beni hayal kırıklığına uğratsa da.
Şiir yazma biçiminizi anlatır mısınız? Şiirin mutfağı sizde nasıldır?
Günün sonunda genellikle gece saatlerinde sessiz bir ortamda bilgisayar başında yazarım. Herhangi bir sözcük yahut olay veya buna benzer bende etki uyandıracak beni tetikleyecek bir şey şiirde ilk kıvılcımı oluşturur. Hızlı hızlı ve koşarak yazmayı seviyorum. Böyle yapmazsam yazamayacağım gibi garip bir his oluşuyor bende. Hareketli bir şiirden yanayım. Durmadan hareket eden polisiye film ya da dizilerdeki kahramanlar gibi…
Günümüz şiirlerinin sorunları nelerdir? Çözüm ne olabilir? Şiirimizin bugünkü durumu hakkında neler dersiniz?
Şiirimizin temel problemlerinden biri eleştirel bir yapının şiirin merkezinde yer almaması olarak görüyorum. Bir süzgeçten geçen şiirin tatminkâr bir hale büründükten sonra okuyucunun karşısına çıkması gerekir. Pejmürdelik halinin hayatın pek çok alanında olduğu gibi şiirde de kendini hissettirdiğini görüyoruz. Bir türlü toparlanamayan, giyinemeyen, sabah yüzünü yıkamadan sofraya oturan çocukların haline benziyor. Eğer ki şiirimiz bir atılım yapacaksa bu yine şairler eliyle olacaktır. Şiirin merkezinde yer alan pek çok şairin aslında birer eleştirmen olduğunu varsayarak derli toplu bir şiir atmosferi ve şiir merkezleri kurulabilir. Şiir merkezleri diyorum çünkü şiirin pek çok ırmaktan beslenen bir yanı var. Bu farklı merkezlerde şiirin pişirilip aş haline geldikten sonra sofraya konulması en doğru yol gibi geliyor bana.
Devamı: https://www.kitaphaber.com.tr/sairler-gecidi-aykagan-yuce-ile-konustuk-k4947.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.