Şu esas hayata aracı dünya hayatında, bir insan için bulunulabilecek en güzel zan, yaratıcıya dost olabilmek olsa gerek... Yüzüne bakıldığında, akla geldiğinde Allah'ı ve ahireti hatırlatabilmek ne güzel vasıftır. O yüzlerden diye gönlüme kazınmış, Sahibu'l Vefa Musa Topbaş (k.s.) hazretlerinin vefatının on beşinci yıldönümü bugün.
Sultantepe'de görülmeyişinin üzerinden geçen on beş yıl ve ardından giden talebelerinin büyüyen hasreti daha bir artıyor onun vuslat gününde. Onun başlattığı hizmetleri devam ettiren, ardından giden yüzlerce talebesi var. Ne kutlu sadaka-i cariyedir bu? Kaç kişiye nasip olur ki? Sireti suretine yansımış Musa hocamıza gönlümüzün akmasının bir sebebi de bu değil midir? Usulsüzlüğün, adapsızlığın yoksunluğunu yaşadığımız çağda, sözü gülden hafif kimselere nasıl hayran kalınmasın?
Naifliği gülden hafif bir zat
Musa Hocamız her şeyin usulüne uygun olmasını istermiş. Eşyayı dahi incitmekten korkar, herkesin gönlünü ayrı ayrı alırmış. Araba kapısını bile sert olarak kapatmaz, “Bakın kapıyı sonuna kadar yaklaştırın, sonra hafifçe çarpın diyerek” bunun da yöntemi mi olur deyip geçebileceğimiz her şeyi ince eler, incelermiş. Musa Efendi, üstadı merhumMahmud Sami Ramazanoğlu'nun “Biz bu dünyada çok inceleriz, çünkü kabirde çok inceleneceğiz” sözünü hayatının her anında yaşayarak, ardından seneler geçmesine rağmen özlem, tebessüm, razı oluş bırakmış. Musa Efendi, birçok talebesinin hayatında da dönüm noktası. Suretine bakınca huzur veren, dağınıklığı toparlayıcı, kendine getirten, vefatında kedilerin bile hüzünlendiği zat...
Yazının devamı için: http://www.dunyabizim.com/Manset/17656/sarayda-bile-yasansa-riyazatla-yasanmali.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.