''Sahici olan, dışarıdan hiç bir katkı almamış gerçeklik dediğimiz şey yalnızca insanın macerasındadır; ideolojilerde, sosyolojide veya siyasal olanda değil. Türkiye’de herhangi bir gerçeğin son değerine, ancak siyasal alana çıktığında -ve belki de sadece o sayede- varabiliyor olması benim açımdan bir skandaldır. Bu durum, bizim okuyup yazan bir toplum olmadığımızın en büyük kanıtıdır.'' Selahattin Yusuf ile ‘Masumiyetin Son Günleri’ romanında Masum karakteri üzerinden masumiyeti, hayat sınavını, cinayeti, cezayı, kefareti konuştuk.
Selahattin Yusuf’un ‘Masumiyetin Son Günleri’ kitabı taze çıkan bir roman. Yazar önceki kitabından farklı bir roman dili benimsemiş. Kendisi ile roman karakteri Masum üzerinden masumiyeti, hayat sınavını, cinayeti, cezayı, kefareti konuştuk.
Neden “Masumiyetin Son Günleri”?
Her insanın bir masumiyet çağı vardır. Baş karakterim olan Masum’un da vardı. İlk gençliği. Üniversite yılları. İdealist yılları. Sonra hayat değişiyor. Genellikle insanların kafalarındaki “ahlak” kronolojisi böyle işler. Ama öte yandan bunun bir imkânsızlık da olduğunu bilmeliyiz. Üniversite yılları aynı zamanda hayattan uzak bir yoksunluk evreni olduğu için de -mecburen- böyledir. Yani yüceltilecek bir yanı yok çok fazla.
Peki, sonuç değişir mi? Hayır. O yıllar, sağcısı, solcusu, dindarıyla herkes için ‘hayattan önceki’ son masumiyet günleridir. Hayat çünkü hemen sonra o masumiyete saldıracaktır. Hayatla sınanmamış tuzu kuru masumiyet, hayatın denizine girer girmez su almaya başlayacaktır. Masumiyet işte o zaman hayatta kalırsa gerçekten masumiyet olacaktır. Bizim Masum’un hayatı bu bakımdan pek parlak sayılmaz, biliyorsunuz.
Devamı: http://www.dunyabizim.com/soylesi/28058/selahattin-yusuf-insanin-macerasini-anlamaya-talibiz
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.