Siyaset ve iktidar değil, fikir cephesindeyiz

Hiçbir siyasî parti liderinden ve mensubundan kahramanım olmadı ve hâlen de yoktur. Hiçbir siyasî partiye bağlı olmadım. Hiçbir siyasî parti amblemi, lideri ve adayıyla resmim yoktur, olamaz. Hiçbir siyasî merkezden emir almadım. Bu bağlamda merhum Muhsin Yazıcıoğlu’nu siyasî parti lideri ve partici olarak değil, üstad Necip Fâzıl’a ve Seyit Ahmet Arvasi’ye yakın çizgide Hakk’a tapan Türklüğü savunan alperen olarak gördüm.

Hiçbir iktidara göz kırpmadım, ekmeğini yemedim

Hiçbir siyasî iktidara göz kırpmadım, ekmeğini yemedim ve bir talebim olmadı. Duruşum ve istikâmetim daima medeniyet ve irfanımızın müdafîi mütefekkir ve üstadlardan harmanladığım fikrî duruş ve yoldur. Hayâlini kurduğum, karınca kararınca yolunda bulunduğum şer-i şerifin yürüklükte olduğu, tasavvuf terbiyesinin sohbet ve okuma dersi olarak millî eğitim müfredatına girdiği, siyasî, idarî ve mülkî mânada her şeyin sahibi olan Türk-İslâm devletinin (Cumhuriyet de diyebilirsiniz) temellerine az da olsa harç koymaktır fikrim ve mücadelem… Bu fikir ve mücadeleme şimdiye kadar hiçbir siyasî parti denk düşmemiştir.

Siyasî partilerden kahramanım yoktur

Çünkü Batılılaşmanın, yâni kendi öz sistemimizden kopuşumuzun sözde “kazanımları” olan siyasî partiler tabiatı gereği oynaktır, oportünistir, pragmatistir, muvazaacıdır, müdaracıdır, maslahatçıdır…  Dolayısıyla iktidar da dâhil, siyasî partileri değerli bulmam için bir sebep olamaz. Yayın politikasıyla iktidara yakın olan bir mevkutede yazı yazmamdan dolayı fakîri, iktidara söz söyletmeyen biri olarak yaftalayanlar ve târizde bulunanlar peşin hükümlüdür.

Hangi mevkute varlığını devam ettirmek için iktidara yakın değil ki? Muhalefetliği tartışılır olan muhalefetin safında olmayan mevkute var mı? Muhalefet safında yer alan mevkuteler dürüst ve sırat-ı müstakim üzere midir? Nerede yazdığımızı sorguluyorlar. Nerede yazdığımıza bakacağınıza, âcizâne ne yazdığımıza baksanıza, demenin tam da yeridir.

Fakîre bu gözle bakanlar, iktidarın da muhalefetin de yanlışlarını, hatâlarını dile getirdiğimiz nâçiz yazılarımızın tamamını okuyup bir kanaate varmış değiller. Kanaatlerinin mesnedi, seçim zamanlarında “oyunuzu kime vereceksiniz?” sualine, kendileri gibi gizlemeden açık yüreklilikle, bu ülkenin istikrarı ve PKK’yla yapılan mücadele için iktidara…” diye cevap vermiş olmamdır.  Kime verecektim? CHP ve muhalefet ortağı partilere mi? Geçelim!

Oy vermek veya vermemek, dâvamızın mesuliyetine zül getirir mi getirmez m? Bu mesele şu şartlar da ellinci sırada dahi yer almayan takıntılı bir mevzu…  Misâli abes olacak ama Halife Hz. Ömer (r.a.)’in başında olduğu bir siyasî parti var da, oyumuzu ona vermekte tereddüt mü ettik?  

*****                                                                                

“Ben Saçlarımı Değirmende Ağarttım”

Şu mübarek ramazan’da emeğini Müslümanca ortaya koyanları düşündüğümüz oldu mu hiç? Korona kâbusunun kol gezdiği ve mübarek ramazan’ın ulvîyeti ve rahmetine sığındığımız şu günlerde bir değirmende kol emeğiyle geçinen, alın terini helâlinden döken, sonra kalkıp, yüksek lisans talebesi olarak üniversitenin bahçesinde çapa çalıp, ektiği bitkileri sulayan genç bir insanın susuzluktan çatlayan damağını, az yemekle tuttuğu orucunu nefsimizde hissettik mi?  Gayret ve sıtkının arkasında hangi saiklerin olduğunu tefekkür ettik mi?

Sırtı pek, karnı tok insanların umursamazlığının giderek arttığı post-modern, yâni eğriyle doğrunun, doğruyla eğrinin içiçe girdiği yoz bir hayatın konforlu penceresinden bu imrenilecek hayatları görebiliyor muyuz?  Gıbta edilecek böyle bir hayatın kahramanı olan, fikir ve gönül ehli Ferhat Ağca dostumuz yukarıda tasvir ettiğimiz bir günlüğünü “Ben saçlarımı değirmende ağarttım” başlığıyla mısralara çekmiş. Duygularını fakire bu mısralarla mahcup bir şekilde anlatmaya çalıştı fakat mahcubiyetinden anlatmadı. Müslümanca hüznü ve emekçiliği Müslümanca olanlarla paylaşmak istiyorum:  

“İhtiyar bakışlarımı /Ağır taşlardan aldım / Ben saçlarımı değirmende ağarttım / Nasırlı parmak uçlarımı / Çuval ilmeklerinden / Yorulmuş yüreğimi / Telaşlı kayışlardan aldım / Ben saçlarımı değirmende ağarttım / Döndüm kıvrandım durdum / Öğüdümü dönen devlüpten aldım / Un yağar hamur olur terim / Ben ekmeğimi alnımdan aldım / Ben saçlarımı değirmende ağarttım.”