Sözün oruca niyetlenmiş haline şiir denir

Sözün oruca niyetlenmiş haline şiir denir. Bir tür imsaktir şiir.

Sözün fazlasını, gereksiz olanını içinde tutar.

Söylenmemiş bir yalan, edilmemiş bir küfür, atılmamış bir iftira gibidir.

Dışarı çıktığı zaman hem niyeti hem ahengi hem de orucu bozar.

Şiir imsak ise düzyazı iftardır.

Ağzımızın bağı çözülür.

Herkesin ağzının payı vardır, kısmeti kadarınca herkes ağzının payını alır.

Ağzın helale açılan tarafı olduğu gibi harama açılan kapısı da vardır.

Yani demem o ki düzyazı da o kadar serazat bir alan değildir. Ağzına geleni söylemez.

Bir kısmını içeride tutar. İçeride tutulan kısım niyete dahil değildir.

Ağzına geleni söylemek ne ise iftar sofrasında domuz eti yemek de odur.

Şiir sözün geri çekilişiyle yoluna devam eder.

Hilm, sabır ve af gibi bir geri çekiliştir sözün geri çekilişi.

Haddini bilme ve diline hakim olma gibi bir erdemle sözün geri çekilip yerini sessizliğe bırakması durumuna gelince, bu da insanın dili ile sınanması sınıfına dahildir.

Bütün bunların ötesinde şiir yazmak, insanın kendine gelmesini ve kendinde olmasını sağlayan sözün ucunu kendinde tutma gayretidir.

Kelamın dışa sarkmasını ve anlamın sözden kayıp gitmesini engeller.

Yazının devamı için: http://www.dunyabizim.com/Manset/17546/sozun-oruca-niyetlenmis-haline-siir-denir.html