Üstad Neyzen Niyâzî Sayın bir sohbetinde , II.Dünya Savaşı sırasında Üsküdar'da yaşanan bir olayı anlatmıştı. Yokluğun hüküm sürdüğü o günlerde, gece vakti birileri Aziz Mahmud Hüdâî'nin türbesinin üzerindeki kurşunları söker ve götürür. Ertesi gün türbenin etrafı durumu görüp şaşkın bakışan ve konuşan insanlarla dolar. Kimse ne yapılacağını bilememektedir. Tam bu sırada birisi , kendisini tâkip eden iki üç kişiyle, destûr isteyerek kalabalığı yarar. Gelenlerin ellerinde kurşun plâkalar ve gerekli âlet edevât vardır. Hemen merdivenler kurulur. Tâmirat başlar. 'Bunlar kimdi biliyor musunuz?' dedi Üstad; 'Üsküdarlı herkesin tanıdığı Ermeni bir nalbur ve adamları'… Müslüman Üsküdarlılar bunu unutmazlar. 'Doğrusu' dedi Üstad; '6-7 Eylül sırasında biz de onlara kol kanat gerdik. İskeleyi ve kritik yerleri bekledik. Şüphe duyulanları Üsküdar'a sokmadık. Karşı tarafta insanlık dışı şeyler yaşanırken Üsküdar'da hiç kimsenin kılına hâlel gelmedi'.
Bu olay beni çok düşündürmüş; nedense 'Beyaz Türklük' tartışmalarının yapıldığı her yerde şu ya da bu biçimde aklıma gelmiştir. Belki de Beyaz Türklüğün kalelerinden birisinin, Üsküdar'a komşu olan Kadıköy olduğu içindir. Üsküdar neden Siyah Türklükle anılırken, yanıbaşındaki Kadıköy Beyaz Türk oldu? Bence sosyolojik olarak bu bir kırılmadır. Eğer semiyotik düzeyde Beyaz olmak, hayatın kirliliklerine karşı korunmuş bir saflığı anlatmak ise Üsküdârîliğin kaybı nedir?
Yazının devamı için: http://yenisafak.com.tr/yazarlar/SuleymanSeyfiOgun/beyaz-turkluk-ve-ak-turkluk/51233
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.