Tahran Yunus Emre Enstitüsü, şairler Osman Özbahçe ve Hakan Şarkdemir’in katılımı ile İran’ın başkenti Tahran’da Türk şiirinin konuşulduğu iki program düzenledi.
Türk şiirindeki değişim ve dönüşümler
24 Ekim Salı günü Şehr-i Kitap Kültür Merkezi konferans salonunda yapılan panelde Osman Özbahçe ‘Modern Türk Şiiri Genel Çerçeve’ başlıklı bir konuşma yaptı. Konuşmasında Türk şiirindeki yaşanan değişim ve dönüşümleri şu şekilde sınıflandırdı: “Türk şiiri 1850’li yıllardan 1950’li yıllara, yüzyıllık süreçte üç büyük değişim yaşamıştır. 1950’li yılları izleyen 1960’lı ve 1970’li yıllarda şiirimiz toplumcu şiir şeklinde tanımlanan bir çizgide seyretmiş, 1980’li yıllarda anti-toplumcu çıkışlarla saf şiire dönüş çabaları hızlanmıştır. 2000’li yıllar, şiirimizin yeni ifade yolları arama bağlamında teknik sorunların en çok tartışıldığı yıllardır.
Tanzimat şiiri Divan’dan aşama aşama uzaklaştı. Giderek fikir tartışmaları üzerine kurulu düz hitabet şiir formunu oluşturdu. Düz hitabete karşılık Servet-i Fünûn şiirin iç meselelerine bir geri çekilişti. Şiir bu tepkiyle ikinci defa 1950’li yıllarda İkinci Yeni’yle, üçüncü defa bizim dönemimizde ‘90 kuşağıyla karşılaştı. Şiir 1990’lı yıllardan itibaren şiir olarak tartışılmaya başlandı.”
Türk şiirinde ikibinli yılları bir manifestolar dönemi olarak tanımlayan Özbahçe, bu yıllarda art arda şiir manifestolarının yayınlandığını, bu manifestoların açmazının şiiri dogmatik bir yapıda yeniden inşa çabası olduğunu ve kesin kurallar çerçevesindeki manifestoların hayatın sürekli değişen yapısı karşısında “hızla” eskidiklerini dile getirdi.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.