Toprağı Şüheda Kanıyla Sulanan Şehir Çanakkale

Çanakkale’yi ilk kez 1986 yılında görmüştüm. İkinci kez 1997 de, son olarak ta bu yaz gitmek nasip oldu. İki kıtanın birbirine iyice yaklaştığı bu yer, yüzyıllar boyunca bir yerleşim ve geçiş noktası olmuş. Bizim Avrupa’ya uzanan maceramız da buradan 1353 yılında Süleyman Paşa’nın karşı yakaya geçmesiyle başlamış.

 

Tarihin en büyük savunma savaşlarından birinin geçtiği Gelibolu yarımadasını, 1986 yılında gezdiğimde, öyle bir manzara vardı ki; haklı bir dava için çarpışmış ve savaşı kazanmış olan biz Türkler değil de karşı taraftı sanki. Onlar muharebelerin geçtiği tüm önemli noktalara anıtlar dikmişler ve ölen askerlerinin isimlerini tek tek yazmışlardı. Vatan için canını veren 250 bin Osmanlı neferinin ise esamisi bile okunmuyordu. Yarımadanın boğaz girişine hâkim noktasındaki şehitler abidemizi hariç tutarsak, orada bizim Mehmetçiklerimiz tam bir meçhul asker konumundaydı. Şimdi aradan otuz küsur yıl geçtikten sonra, altı üstü şehit kanıyla sulanmış bu kutsal topraklara gereken değerin verilmiş olduğunu, güzel ve anlamlı düzenlemeler ve anıtlarla şehitlikler oluşturulduğunu memnuniyetle gördüm.

 

Mehmed Akif’in deyimiyle Peygamber aguşunda dinlenen, en üst mertebe olan şehitlik makamına ulaşmış yiğitlerin makbere ihtiyacı yoktur belki ama yeni nesillerin orada olup bitenler hakkında fikir sahibi olması için bu tür simgelere ve anıtlara ihtiyaç olduğu kuşkusuz. Mehmetçiklerimiz burada Türkiye’nin şu anki sınırlardan ibaret olmadığının en somut delili olarak Prizren’den Bakü’ye, Şam’dan Kerkük’e Malatya’dan Edirne’ye uzanan bir memleket yelpazesinde bir ve diri olarak koyun koyuna yatmaktalar… Çam ağaçlarının kokusu, kuşların şakımaları, güllerin edalı salınımları arasında cennetten bir köşe olan bu yerde hala bayrağımız dalgalanıyorsa onların fedakârlıkları sayesindedir. Ruhları şâd olsun.

Devamı: http://www.dunyabizim.com/gezi-mekan/29766/topragi-suheda-kaniyla-sulanan-sehir-canakkale