Veysel Altuntaş' la Konuştuk

İzdiham: Niçin yazıyorsunuz?
Lise yıllarında okumanın ve yazmanın farkına vardım. Okumanın gerekliliğini kavradıkça yazma ihtiyacı duydum. Yazdıkça okuduklarımın eksikliğini gördüm. Okudukça yazmanın güzelliğini fark ettim. Yazdıkça içimin derinliğini gördüm. Okudukça içimi doldurmadıktan sonra yaşamanın anlamsızlığını anladım. Yazdıkça bu dünyada bulunuşumu anlamlandırmaya başladım. Bu anlam çabası, niçin yazdığımın ve niçin okuduğumun cevabı olmaya devam edecek galiba.

İzdiham: Yalnız olduğunuzu düşünüyor musunuz?
Birbirinden güzel dostlarım, abilerim var. Yine de bu soruyu bir soru biçiminde değil ama bir yaşama biçimi olarak kendime sunduğum oluyor. Verdiğim cevap veya tepki zamana göre değişiyor.

İzdiham: Edebiyat delilik midir?
Akıl işi de değildir.

İzdiham: Sizi özetleyen en iyi cümle nedir?
“Zirvesine göz koyduğum dağlara bak / Koşup takıldığım çitlere bak”

İzdiham: Sizi yazmak mı daha çok heyecanlandırıyor; yoksa eserlerinizin okunması mı?
Her okunuşun yeni bir yazmak olduğuna inanıyorum. Yazarken hissettiğim huzuru çok seviyorum. Fakat yazdıklarımı birilerinin zihninde canlandırdığını ve algısına göre yeniden kurguladığını düşünmek ayrı bir zevk veriyor.

İzdiham: Yeni bir kitap yazmayı düşünüyor musunuz?
Bir kitap dosyam var. O “an”ın gelmesini bekliyorum. Ya da o “an” dosyamın oraya gelmesini bekliyor. Kararsızım.

İzdiham: Derin sularda yüzmek mi; yoksa beş yıldızlı bir otelin havuzu mu?
Küçük bir yerleşim yerinde, plastik bir havuzda (boyu önemli değil) çocuklarımla oynarken az önce yazmaya başladığım hikâyedeki kahramanımın beyninin derin sularında yüzmek.

İzdiham: Yürümek mi makam aracı mı?
Makam aracı yanımda gelecekleri taşısın ben yürüyeyim.

İzdiham: Boş zamanınız var mı?
Hayat öyle inişli çıkışlı ki. Zamanım dolu olduğunda boş zaman arıyorum. Boş olduğunda ise maişet için doldurmaya çabalıyorum.

Devamı: http://www.izdiham.com/veysel-altuntasla-konustuk/