Maarif, Türkiye’nin bir numaralı meselesi olmaya devam ediyor. İhmal edilen, ötelenen meselesi olmaya da devam ediyor.
Bir meseleyi görmezden gelmek, yok saymak, yokmuş gibi davranmakla da o mesele kendi kendini yok etmiyor. Halının altına süpürmekle ortadan kalkmıyor. Mesele çözülmüyor. Bilakis içten içe büyümeye devam ediyor.
Bugün Türkiye’nin cerahat haline gelen ve 15 Temmuz’da patlatılan bir büyük sorunundan bahsedeceğiz: Dershaneler.
Evet dershane sektörü 15 Temmuz’dan sonra köklü bir reformla neticeye bağlanamadı. Tam da bir kriz sonrası bu büyük meselenin çözülebilme fırsatı yakalandı ancak o fırsat değerlendirilemedi. O zamanın krizini Türkiye fırsata çeviremedi. Hal böyle olunca da Türkiye’de dershaneler yeniden yayılmaya başladı. Hem de bir kayda, bilgiye ve sisteme dayanmadan yayıldı. Yerden mantar biter gibi bir hızla, ülkenin her tarafında dershane furyası oluştu.
En son resmî statüsüyle kapatıldığında Türkiye’de dershane sayısı 3 bin 500 kadardı. Şu anda bu sayı 5 bin 500”ü bulmuş durumda.
En son kapandığında resmî çalışan öğretmen sayısı 50 bin kadardı, şimdi resmî sayı 5 bin kadar.
Kapanmadan önce devletin bu sektörden 50 milyar vergi geliri varken, şimdi 5 milyara düştü.
Kapanma evvelinde işletmecisi resmî dershane olarak açıp, tüm dersleri yapabilmekteydi. Şimdi gerek duyan Türkçe dersi için kurs izni almakta ama matematik de yapmakta. Başka dersleri de. Sebebini soranların aldığı cevap da ilginç: ‘’Biz bu Türkçe’yi yaptırabilmek için bu matematiği öğretmek zorundayız.” İnsanımıza zoraki bir de iki yüzlü eldiven taktırılmakta.
Devamı: https://www.maarifinsesi.com/2021/09/02/dershanelerden-ne-haber/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.