Yahudiliğin onuru, İsrail’in güvenirliği bu noktadan sonra ancak Binyamin Netanyahu’nun başbakanlıktan ayrılması, içinde Ulusal Güvenlik Bakanı olan Otzma Yehudit (Yahudi Gücü) Partisi Başkanı İtamar Ben Gvir ve onun üç bakanının olmadığı bir ulusal birlik hükumeti kurulmasıyla sağlanır.
Ancak, “Ben sizden daha Siyonistim!” diyen bir ABD Başkanı, İsrail’e koşarken “Ben Amerikalı değil Yahudi olarak geliyorum!” diyen bir Amerikan Dışişleri Bakanı varken… İngiltere, Almanya ve Fransa hala kendilerini 6 milyon Musevi’yi gaz odalarında öldürüp fırınlarda yakmalarının vebali altında kıvranırken… Afrikalısı, Orta Doğulusu, Asyalısı ayrı tellerden çalan Müslüman milletler, her gün 100’e yakın masum Filistinlinin katledilmesini televizyonlardan izlerken… Bu nasıl olacak?
Olamayacak! Karamsarlık demeyin; ama ABD ve AB’nin ana unsurları, bir Filistin devletinden vazgeçmenin kendileri için çok ama çok ağır maliyetleri olacağını kabul etmedikçe, 2 milyon Gazzelinin her gün yüzer yüzer ölümünü izlemek, bir tas çorba alabilen Filistinli çocukların internet sitelerindeki fotoğraflarını acı ve utanç içinde seyretmekle (ve hemen sayfayı değiştirmekle) yetineceğiz.
1986’da “İsrail diye bir devlet olmasaydı, bölgedeki çıkarlarımızı korumak için bir İsrail kurmak zorunda kalırdık” diyen senatör, bugün o İsrail’in marifetleri, soykırımı, savaş suçları sebebiyle ülkesini 1973’ten beri görmediği bir askeri ve diplomatik krizin içine iten Başkan oldu. O Başkan ki, Dışişlerini Bakanı’nı yollayıp, “Askerlerini ne zaman geri çekeceksin?” diye sorduğu Netanyahu’dan, televizyonlar yoluyla “İsrail ordusu Gazze’den asla geri çekilmeyecek” yanıtını alıyor ve hiçbir şey yapamıyor.
Devamı: https://www.milliyet.com.tr/yazarlar/hakki-ocal/cikis-yolu-netanyahunun-gitmesi-7072518
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.