Evet, hepimiz uzun ya da kısa fark etmez; bir hayalin peşindeyiz. Dergiler, kitaplar, filmler, dernekler, vakıflar, partiler, şirketler, işler-güçler... Hepsi birinin ya da birilerinin hayalleri için değil midir? İnsanoğlunun bu kadar çok koşturmasının başka bir açıklaması olamaz.
Ne zaman hayallerimiz yıkılsa eğer altında kalmadıysak hemen yeni bir hayal kurar, onun peşine düşeriz. Bu, bir nevi insan olmamızın gereğidir.
Hayal kurmak, hayat kurmanın ikiz kardeşidir. Bir ve beraber büyürler. İkisinin de varacağı son meçhuldür. Aslında şöyle diyebiliriz, hayallerimiz ve hayatlarımız ne kadar yara aldıysa o kadar meşhurdur; o kadar çok bilinir. Fakat şunu bilelim, bilinmek kimseye fayda vermez.
Hayallerimiz birden fazlaysa bunun çoğunun dünyalık olduğu bellidir. Bitirmemiz gereken okullar, gitmemiz gereken üniversiteler, çalışmamız gereken ‘kurumsal’ şirketler... İşte biz, bu hayallerle büyüyen bir nesiliz. Daha yedi yaşındayken büyüyünce ne olacaksın sorusuna vereceğimiz cevap, büyüklerimizin telkiniyle ‘doktor olmak’ değil miydi?
Bizler büyüdükten sonra büyüyen(!) hayallerimizle devam ediyoruz. Üç artı bir evler, spor arabalar, yazlıklar... Muhtemelen dahası da var. Çünkü bana öyle geliyor ki dünya biter, dünyalıklar bitmez.
Bir de ‘öbür hayaller’ var, öbür dünyalık. İşte onlar daha güzel. Öbür hayaller sanki bu fâni dünyanın içinde ferah bir yer.
Dedem ölmeden iki sene öncesine kadar, 100 küsur yaşlarındayken bana: “İstanbul’da kapalı bir cami vardı; ne oldu o, açıldı mı?” diye sorardı. Acaba dedemin hayallerinde Ayasofya’da namaz kılmak mı vardı? Dedem, hayallerini bana miras bıraktı. Şükür.
Mısır’ın seçilmiş Cumhurbaşkanı Muhammed Mursi, "Hamas’a yardım etmek" başta olmak üzere birkaç gerekçeyle idama mahkum edildi. Demek ki Mursi’nin de hayali Özgür Kudüs’ü görebilmekti. Hayalleri için hayatını feda etti, ediyor. Şahidiz.
Devamı için: http://kulturgundemi.com/recep-terler/hayaller-ve-hayatlar-yazi-16986
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.