Kültür Pınarının kaynağı Erzurum’dan oruç neşesi…
Ey; kupkuru çölleri cennete çeviren gül
Ey; gönlünden gül dökülen resul.
Küçük kız çocuğunun elinden tutup da giden,
kuşu ölen çocuğa baş sağlığı dileyen..
Gözlerinden yaş dökülen devenin gözyaşlarını silen resul.
Benim de gözümün yaşını siler misin?
Küçük kız çocuğunun tuttuğu gibi tutsam elinden; yüreğimden binlerce kuş uçtu, bini de öldü desem...
Bana cennet kuşlarından bir kuş bahşeder misin?
Elif Pınar Kuzzu / Anonim
Yalnızlık gecelerinin sessiz çığlığının ta kendisidir şiir. Kimi zaman kulakları sağır eden sessizliği karşısında biçare kalınırken, kimi zaman da sessizliğinin bağrını yırtarak uzanıverir hedefine doğru tam on ikiden. Bazen bir sevgili bakışlarında, bazen bir haksızlık sonrasında ve bazen de açlıktan halsiz düşmüş bir kedi yavrusunun çaresiz feryatlarında… Soğuk bir kış gecesinin hayali sıcaklığının yansıması olur, mısraların hafifsenemeyecek hükümdarlığı.
Söz onlarda başlar ve yine onlarda biter…
Ki bazen tek bir satır, ciltler dolusu kelimelere meydan okur; ben varken, sizler ne anlatırsınız dercesine…
Devamı: https://www.tum1haber.com/haber/kultur_pinarinin_kaynagi_erzurumdan_oruc_nesesi_-196186.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.