Belki tecessüm edip birer insan olsalar, birbirinin kardeşi, yeğeni ya da kuzenleri olacaklar. Abdullah Taha Orhan yazdı.
Birbirinin peşi sıra yayımlanan üç eseri art arda okumak nasip oldu geçtiğimiz günlerde. Ahmet Murat’ın Ekim’de yayımlanan Belki de Üzülmeliyiz’i, İbrahim Tenekeci’nin Kasım’da yayımlanan Geldik Sayılır’ı ve Taha Kılınç’ın Ocak’ta yayımlanan Kudüs Yazıları kitabı. Bu üç kitabın da daha evvel mevkûtelerde, yani gazete veya dergi gibi süreli yayınlarda yayımlanmış yazılardan oluşması ilk göze çarpan ortak özellikleri olsa da ortak noktaları bununla sınırlı değil.
‘Medeniyet coğrafyamız’ diye bir tabir var. Bu kitaplar aynı medeniyet coğrafyasının, aynı medeniyet tahayyülünün birer parçası olmaktan öte daha da yakın düşüyorlar birbirlerine. Belki tecessüm edip birer insan olsalar, birbirinin kardeşi, yeğeni ya da kuzenleri olacaklar.
Kadim olana dair ne varsa bir hatırla/t/ma girişimi
Bizi üzülmeye teşvik eden Ahmet Murat’la başlayalım. Kadîm fıkıh kitaplarımız gibi sular bahsiyle başlamasa da kitap boyunca suyu hep bir nimet ve bir fenomen olarak düşünmeye zorluyor sizi eser. Sadece sular mı? Topyekün, kadîm olana dair ne varsa bir hatırla/t/ma girişimi olarak ele alınabilir kitap. Kaybettiğimiz ne varsa onu hatırlatıyor Ahmet Murat. İslam şehrinden Türk evine, sağduyulu ve sade Anadolu insanından örneğini metropollerde hemen hiç göremeyeceğimiz samimiliklere değin pek çok ‘âh’ dedirtecek şey… İşte bu yüzden üzülmeliyiz; sadeliği, samimiliği ve biz olmaklığımızı kaybettiğimiz için.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.