Gençlerimiz kendi kültür ve medeniyet değerlerine karşı oldukça ilgisiz davranırken Batı kültürüne neden daha fazla alaka gösteriyor? Zekât, sadaka ve salih amel adını duyunca burun kıvıran gençler, sosyal sorumluluk adı altında aynı içerikli projelere neden ilgi duyuyor? Onca eğitime rağmen doğruluk, dürüstlük, temizlik, fedakârlık, yardımseverlik, diğergamlık, merhamet ve vefa gibi temel değerlerimiz neden huya evrilmiyor, kalıcı olmuyor ve ruhlarına yapışıp yavrularımız için başat davranış biçimleri haline gelmiyor? Sistemin tutkalı mı zayıf?
Bu sualler daha da çoğaltılabilir ama bunlar bile eğitim sistemimizde doğru gitmeyen çok şeyler olduğunu açıklıkla ortaya sermeye yetiyor.
Hani desem ki insanımız maarif meselelerine ilgi duymuyor. Hiç gam yemeyeceğim. Lakin bu yaklaşım zinhar doğru değil zira maarif konusunda dünyanın en duyarlı toplumlarından birisiyiz.
Sözgelimi; çocuğunun eğitimi söz konusu olduğunda dünyanın hiçbir toplumunda “ceketimi satıp onu okutacağım” diyen bir babaya rastlama şansınız olmaz. Tıpkı çocuğunu okula teslim ederken onu hayata hazırlayacak öğretmenine “eti senin kemiği benim” demeyi ihmal etmeyen bir ebeveyne rastlayamayacağınız gibi.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.