En belirgin amaçları Filistinlilerin boyun eğmesi ve yurtlarını terk etmesiydi. Filistinliler yerlerinden sürüldükten sonra topraklarını sattılar denilmesi de aynı sistemin bir parçasıydı. Bununla “orada yaşamak onlar için önemli değil, başka yerde de yaşayabilirler çünkü onlar millî kimliğe sahip değiller, toprakla kimlik ilişkisi kurmamışlar” denilecekti. Tırnak içinde gösterilen ifadeler Filistinlilere özel bir durumu göstermez, bunlar İngiltere’nin kolonyal yayılmacılık tarihinin ana çizgileridir. İsrail, İngilizlerin yayılmacılık tarihinin hazır kalıplarını kullanmaktadır. Ne yazık ki İngiltere ve Avrupa tarihi hakkında bildiklerimiz “din bilim çatışması, aklın zaferi, karanlıktan aydınlığa geçiş ve Sanayi Devrimi”nden öteye geçemediği için yayılmacılık tarihinin ana çizgilerinin ne anlama geldiğini anlamak kolay olmuyor.
Filistinlilerin bu sefer de direnemeyeceğini düşündüler. Filistinliler muazzam bir direnç gösterdi ve ilk defa İngiltere-ABD’nin müstemleke siyaseti dünya çapında gündeme oturdu. Buradan Batı’nın yeni müstemleke politikasının çöktüğü sonucu çıkarmak elbette doğru değil fakat Filistinlilerin İsrail üzerindeki dokunulmazlık zırhını deldiği de çok açık. “İsrail’e dokunan yanar” dönemi geride kaldı. Gazzeliler dokundu, İsrailliler soluğu İngiltere ve ABD’de aldı. Almanya ve Fransa devlet başkanları birçok defa İsrail’e geldi. Bilindiği gibi Gazze yaklaşık yirmi yıldır abluka altındaydı.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.