2002 yılında gazeteciliği bıraktı siyasete atıldı; ANAP’tan milletvekili adayı oldu. Kazanamadı.
2004 yılında ANAP İstanbul Büyükşehir Belediye Başkan adayı oldu. Kazanamadı.
Sonra Basın Konseyi koltuğuna oturdu. Bazıları “koltuğu” pek seviyor! Neyse.
Bir sohbeti sırasında şu sözlerine tanık oldum:
-“Seçim döneminde nereye gitsem, insanların tek sözü oldu; ‘Bana ne vereceksin?’ Seçmen siyasetten sadece kişisel menfaat bekliyor!”
O sohbette Pınar Türenç’e söyledim mi, yoksa kafamdan mı geçirdim hatırlamıyorum, dedim ki:
-“Halkın politikayı kişisel menfaat görmesinde; son yıllarda siyasetin, salt paraya araç edilmesinin etkisi yok mu?”
Kabahatli seçmen mi? Siyaseti toplumsal değil, kişisel faydaya dönüştüren düzeni kimler kurdu?
Bugünlerde görüyoruz; yerel seçimde partilerin ittifak görüşmelerinde tek gündem var:
-Bana ne vereceksin?
“Nasıl belediyecilik yapacaksınız” gibi toplumcu ilkeler üzerinden görüşme yok. Tek talep var, “bize ne menfaat sağlayacaksınız!”
İdeoloji-siyaset değil, çıkar görüşmeleri yapılıyor. İtibariyle menfaat ortaklığı üzerinden adaylar belirleniyor…
Bu çıkar ortaklığına dönük siyaset anlayışı insanların karakterini bozdu. Ahlâk bakımından yanlış olan, siyaset açısından doğru görülmeye başlandı.
***
Hürriyet gazetesinde pazar yazıları yazıyordum.
11 Mayıs 2008 tarihli yazımın konusu, “Baş Davası Ahlâk Olan Müslüman Sosyalist Nurettin Topçu” idi…
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.