• İstanbul 23 °C
  • Ankara 23 °C

Hasan Topçu: Yazmak

Hasan Topçu: Yazmak

 Yazmak ;yaşamaktı…Yazdıkça yaşayacaktı adım. Kimsesizliklerimde ,benim tek şahidim ve arkadaşımdı yazmak.Kimselerin anlamadığı zamanlarda içimden .beni anladığını söyleyen bir yürekti. Binbir çeşit sevgiyi taşıyıp kimselere anlatamadığımda fısıldayan bir dosttu.Binlerce sevenin varken bire indirdiğim bir kalemdi.Buhranlarımdı…Dualarımdı.

Çaresiz zamanlarımda zikirlerimdi kelime kelime…Sevdalarımdı kimselerle paylaşamadığım.,,Acılarımdı.

Bütün yenilgilere baş kaldırışımdı…Eşime dostuma gülüşümdü…Hasret duyduklarıma  yıkılmaz bir kale gibi duruşumdu.Ötekileştirilenlerin ötekisi.Kimsesizlerin gizli sesiydi.

Ülkümdü...Bütün güzel fikirlerin oluşturduğu nadide bir güzel di…Türkümdü,dünyanın çilesini çekmiş sevdalar taşıyan…

Çocukluğumdu,masal dünyalarından süzülüp gelen.Kaç kere  şehzade oluşumu unuttum…Ne sevdalar  bilirim sevdalarımdan habersiz. Annemi bilirim sultanlardan sultan…Babamı bilirim kahramanlardan daha kahraman.Öğretmenlerim vardı  elleri öpülesi…Güzel kız arkadaşlarım vardı .prenses görünümlü,Arkadaşlarım vardı kardeşten öte.Ve kardeşlerim vardı  ben sandığım…

Sevdalarım vardı hiç bitmeyecek.sevdalım vardı hiç ölmeyecek.

Yazmalıydım yaşamak için.Her gün ölüyordum çünkü ben.Sokak çocuklarıyla ölüyordum..Sokak kedi ve köpekleriyle ölüyordum.Açlıktan ölüyordum susuzluktan ölüyordum.Bombalar atılıyordu çocuklar ölüyordu ben ölüyordum.Günde kaç kere ölünürmüş ben biliyordum.Pusular vardı,kardeşin kardeşe kurduğu,zulümler vardı  güçlünün  mazluma dayattığı.

Yazmalıydım zalime  karşı…Kan dökücüleri yeren sözler söylemeliydim.Gizli sevgilerimi sığdırmalıydım mısraların arasına.Vatanımı yazmalıydım…

Kimselerle kıyaslayamadım peygamberimi yazmalıydım.Dinimi yazmalıydım.Milletimi yazmalıydım.Bana kimse şahit olmasa dahi yazdıklarım bana şahitti biliyorum.Ben kendime şahit olarak yazdıklarımı görüyordum..

Gelip geçici bir hayatın bize emanet ettiği yetenek ve duygularla  yazmalıydım.Her oluşan kitapta koskoca  bir hayat vardı.Hayat  demek yaşamak demekti.

Bu süreçte tanıdığım,tanışmaya  çalıştığım,benim tanımayıp beni tanıyan ve seven  anne,baba, eş,evlat,kardeş,arkadaş,dost,akraba,yakın -uzak  hatta beni düşman gören bütün herkese teşekkür ediyorum.

Yazmak yaşamaktı;yaşamaya devam ediyorum.

Bu haber toplam 2455 defa okunmuştur
  • Yorumlar 0
    UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
    Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.
    Bu habere henüz yorum eklenmemiştir.
Diğer Haberler
Tüm Hakları Saklıdır © 2012 Türkiye Yazarlar Birliği | İzinsiz ve kaynak gösterilmeden yayınlanamaz. Sitede yayınlanan yazıların sorumluluğu yazarlarına aittir.
Tel : 0312 232 05 71 - 72 | Faks : 0312 232 05 71-72 | Haber Scripti: CM Bilişim