Son yıllarda sık kullanılır olan kavramlardan biri sekülerleşme... Daha çok makro tartışmalara konu olduğu ya da doğrudan alakası olmayan başka tartışmalara meze edildiği için kavramı kendi hayatlarımızda, bize dokunan yerlerde pek bir yere koyamıyoruz. Aslında bundan neyin kastedildiğini de çok iyi kavrayamıyoruz. Uzun uzun tariflere, kavramsal analizlere falan girmeyeceğim, bunu erbabı yapsın. Ancak çok kestirmeden gidip, yapılan tariflerden çıkardığım iki kelimeyle konunun odağını işaret edeceğim. Sekülerleşme ‘kutsaldan kurtulma’ adına düşünülmüş, üretilmiş, yürürlüğe sokulmuş bir anlama ve yaşama biçimidir. Nesnellik, bilimsellik gibi aslında yine kendi içinde tartışmaya açık kavramları kutsallığın yerine koyar. Seküler anlayış, insanların ve dolayısıyla toplumların karar mekanizmalarını kutsal bildiği değerlerle değil, akılla, bilimle, nesnel ölçütlerle çalıştırması gerektirdiğini söyler. Doğrudan inançsız bir toplum önermese bile, dini olanın aksesuarlaştığı, folklorik hale getirildiği bir sosyal/toplumsal düzen önerir. Bu fikri savunanların aşırısı, ılımlısı, daha orta yolcusu da vardır. Günümüzde sanıldığının ötesinde yerleşiklik kazanmış, inançları noktasında hassasiyet taşıyan kesimlerde dahi etkisini gösterir olmuştur.
Bizde öteden beri ‘Din bilimle ve akılla çatışmaz’ gibi afaki bir tezle meseleye yaklaşıp kafa karışıklığına yol açan kesimler oldu. Dini, bilimi ve aklı kendi kafanıza göre tariflere sokuşturursanız elbet çatışmaz. Ancak tarihi gerçekler bunu doğrulamıyor. Din bir çok zaman, belki doğrudan akılla değil ama akla yüklenen seküler anlamla ve bilimsel akılla çatışmalar yaşamıştır.
Devamı: https://www.yenisafak.com/yazarlar/gokhan-ozcan/ipini-koparan-dunya-4613086
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.