İdeal demokrasinin, ulaşılabilmiş yönetim anlayışları içerisinde önemli bir yere sahip olduğunu inkâr edenlerden de değilim.
Aklın ortaya çıkışının tarihsel koşulları olduğu gibi, demokrasilerin de tarihsel koşulları elbette vardır.
Fakat analojik kabiliyetimizi kaybetmediğimizde demokrasinin de çok ciddi sorunlar barındırdığını; hatta bazen diğer bütün sistemlerden daha fazla kendisine karşı fikirlerin yeşermesine zemin hazırladığını görmek durumundayız.
Üstelik bu demokrasiye karşı gelişen hamlelerin çoğu kendini “demokrat” olarak tanımlıyorlar; faşist fikirler ve terörist eylemciler de dâhil.
Âdeta binbir yüzü olan bir demokrasi illüzyonu ile baş edebilmenin koşulları, çok ciddi bir idraki mecbur kılıyor.
“Kim daha demokrat?” sorusu, cevabı bir çırpıda verilebilecek bir soru değildir.
Bilinenin aksine, Adam Smith’in Homo Economicus’undan Pierre Bourdieu’nun ifadesindeki Homo Academicus’a kadar hiçbir kimsenin gerçek bir kişisel kanaat edinmesine fırsat vermeyen hatta bilmemiz gerekmeksizin ürettiğimiz bilgisizliğin mimarının da demokrasiler olduğunu iyi hatırlamak zorundayız.
Özellikle ilmî müktesebatının ne olup olmadığına bakmaksızın herkese eşit yorum yapma hakkı tanıyan sosyal medyanın dayandığı en büyük rejim de demokrasidir; demokrasiye karşı en tehlikeli demokrasi girişimi olarak.
Sosyal medyanın ürettiği bilgisizlik, sadece simgesel bir bilgisizlik değildir artık.
Devamı: https://www.dirilispostasi.com/demokrasiye-karsi-bir-demokrasi
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.