Medeniyet sanılan! Medeniyetsizlik o tek dişle sağımızı solumuzu ısırmış, hatta parçalamış! etimizi kemiğimizi didik didik etmiştir. Normalleşen, anormal hallerin seyirgahında ne çürükler ne çürüyenler, ne morluklar, ne de dertten acıdan morarması gerekenler bizi enterese etmemiştir çoğu vakit.
Ne bu dünya ahvali, ne gayp, ne kayıp ne de ayıp üzerinde durmadan yürüyüşlerimizle kayıp giden bedenlerden çok, ruhlarımız olmuştur.
Çok dişi sökülmüş sökülmesine de! Bu medeniyetin salya sümük üzerimize geldiği yetmemiş, saldırdığı her yerde yıkımlı etkilerini bırakmış üzerimize. Hipnoz etkisi misali örtbas etmiş nice öz kültürü. Zerafetten nasip almayan kıyafetlerle, bir rahat uğruna harcadığımız sanat eserlerimiz, eşyalarımız, çeyizlerimiz terk edilirken, kuru ruhsuz birbirinin aynı ev stilleri gönlü de dar kaldı bizi de , farkında olmadan . Ne yaparsak yapalım darlanıyorduk.
Oymalı, ahşap kapılar, cumbalı evler, taş duvarlar, koyu gölgeli ağaçlı avlular, buram buram huzur kokan sedirler, üzerleri işlemeli sehpalar, kanaviçe dantel örtüler, fistolu elbiseler, şallar, ipekler ruhumuza hala! hitap ederken; neden onları bir fotoğraf hatırasına, bir müze gezisine hapsettik ki... Nefes idi onlar bize.
Modern Mimari elbette yerini alacaktı da şu çağda, özümüzden akan bizi mutlu kılan motifleri de uyarlamalı değil miydik içine...
Medeniyet kendi öz değerlerine sahip çıkıp onun üzerine yenilerini bina etmek değil miydi...
“ Sevemiyoruz aslında bizden ruh katılmamış binaları. “
Sevemiyoruz dört bir yanı açık cam olsa da!
Örselenmiş çağzede ruhlara da iyi gelmiyor biliyorum bu haller. Bir zamanlar tiril tiril hazırlanıp o canım elbiselerle misafirliğe gittiğimiz bayram sabahlarından sonra, o kutlu günlerde alelacele giyinme ya da pijamalarla oturup vakte estetik katmadan telefondan “iyi bayramlar” “mantığına bırakılan halleri de sevemiyorum.
Devamı: https://www.milatgazetesi.com/yazarlar/medeniyet-ve-biz-8855/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.