“Resmi ideoloji”, devlet gücüne dayanıp topluma ne yapacağını, neye inanacağını, ne düşüneceğini, ne giyeceğini, nasıl yaşayacağını, hatta kimi sevip sevmeyeceğini söyleyen ideolojidir.
Hem çok tehlikelidir, hem de “insan onuru” açısından çok aşağılayıcıdır!
“Resmi” olduğu için “çeşitli-renkli” değil, “tek tip”tir. Toplumun önüne “model” olarak bir “idol”, bir de “ideal” koyar. Amaç, “idol”u tekrarlayarak “ideal”e ulaşmak olarak belirlenir.
Bunu gerçekleştirebilmek için de her şeye karışır. Ders kitaplarını, medyayı, özel hayatı, iş hayatını, hatta dini denetim altında tutar. Çizilen “resmi” çerçevenin dışına çıkmayı çeşitli yollarla yasaklar. “Farklılıklar”ı kuşkuyla karşılar. Sınırları zorlayanları cezalandırır.
Sınır “çağın gerekleri” değil, “resmi ideoloji”nin icaplarıdır.
Devlet, “resmi ideoloji”sine uygun olarak oluşturduğu eğitim politikaları aracılığıyla da bireyin fikri ve zihni gelişimini bloke eder.
Bunun sonucu olarak kabiliyetler körelir… “Analitik düşünce” ölür… “Şahsi teşebbüs” yeteneği dumura uğrar… “Hür tefekkür” yok olur!.. “Hikmet ve irfan” ahlâkı biter!.. “Fikir” durağanlaşır… Her türlü tartışma sona erer: Tartışmanın yerini “tasdik”, analizin yerini “teslimiyet”, sorgulamanın yerini “itaat” alır!
Düşünen, arayan, soran, inceleyen özgür nesiller yerine ezberci, tekrarcı, övgücü nesiller yetişir!
Devamı: https://www.yeniakit.com.tr/yazarlar/yavuz-bahadiroglu/kemalizmin-son-asamasi-radikalizm-30404.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.