Dadaş Rüştü Paşa'ya iade-i itibar

Milletlerin tarihinde haksız muameleye uğramış simalara zaman zaman atıflar yapılır.

Sayın Devlet Başkanım:

Dadaş Rüştü Paşa günümüzden tam doksan sene önce  asılarak hayatına son verilen bir mağdur şahsiyetti.

Cumhuriyet tarihinde idam edilen bir başka General yoktur.

Tarihe İzmir Suikastı namı ile geçen hadise onun asılma gerekçesi yapılmıştır.

Bu gerekçenin muteber olmadığına dair çok önemli tanıklardan yalnızca ikisinin beyanları şöyledir:

İki Tanık

İSMET İNÖNÜ

“Erzurum mebusu Rüşdi Paşa’nın böyle bir tertip içinde bulunması inanılmaz bir şeydir. Adam Şark Harekatı’nda bulunmuş, Milli Mücadelenin ilk devrinde Kazım Karabekir yanında can siperane fedakarca çalışmış ve hürmet kazanmış olan insanlardandır. Fikir ayrılığında, Terakkiperver Fırka kurulurken o da arkadaşları ile beraber oraya gitmiş. Şimdi bu suikast teşebbüsüne ne maksatla ne şekilde ve ne ölçüde giriştiği hakkında bir bilgim yok” İsmet İnönü Hatıralar s.218

HÜSREV GEREDE

Bu aslen Erzurumlu cesur subay, Birinci Dünya Savaşında Erzurum’un Doğusundaki çetin kış savaşları ile Gümrü savaşında Tümen Komutanı olarak kahramanlık ve yiğitliği ile kendini göstermişti. Atatürk’e yapılan suikast sanığı olarak idam edildiğini Budapeşte elçiliğim sırasında duyunca çok üzülmüş ve şaşırıp kalmıştım”Hüsrev Gerede’nin Anıları s.53

SONUÇ Sayın Cumhurbaşkanım bu şahitlikler iade-i i’tibar yolunu açacak niteliktedir.

Devletin başı aynı zamanda Başkumandan sıfatınızla şehadetinin doksanıncı yıl dönümünde Rüştü Paşa’nın haksız bir  muameleye uğradığını tescil ediniz ve itibarını bu yolla iade ediniz.

Bu acılı perdeyi kapatırken son sözü yine Dadaş’ımıza bırakalım:

O idam sehpasına çıkarken  ağlaya ağlaya  

“Bu yaşlar korkumdan değil. Harp meydanlarında bin defa ölüme göğüs gerdim, fakat gözlerimi bile kırpmadım. Ölümün böylesi kahr ediyor insanı, ne olur beni kurşuna dizin. Bu son arzum olsun yapın”

demişti.

Mezarı dahi  bilinmeyen bu aziz şehid, keşke sağlığında iade-i itibara uğradığını görseydi, onunla beraber bizler de sevinç gözyaşları dökseydik. 

Çetin Baydar