Mumun değeri karanlığa karşı gelmesindendir. Karanlık bütün kültürlerde kötüyü ve kötülüğü simgeleyen bir araç iken mum karanlığı ortadan kaldıran bir meşale olarak tasvir edilir. Muma yakın duranlar onun ışığından daha fazla istifade ederler. Tıpkı bunun gibi, bilgi ve takvaları ile insanlara yol gösteren önder şahsiyetler de insanların yön ve yollarını aydınlatırlar. Mumun tükenmesi içinizde bir memnuniyetsizlik hissi uyandırır. Yeniden tutuşup etrafı ışıtmasını arzu edersiniz. Çünkü mumun tükendiği noktada karanlık ortaya çıkacaktır. Böyle zamanlarda güvenliğiniz ortadan kalkar, karanlığa teslim olur ya da mumu aramaya devam edersiniz.
İlim erbabı şahsiyetler tıpkı bir mum gibidirler. İnsanlar onların bilgi, takva, samimiyet ve tecrübelerinden faydalanma imkânı bulurlar. Mumun karanlıkta çok daha etkin olması gibi hayatını ilmi hakikatler peşinde harcayan kişilerin mücadelesi de cehaletin ve bedbahtlığın en yoğun olduğu noktalarda daha etkin ve tesirlidir. Böyle durumlarda, bu kimseler güçlerinin üzerinde sorumluluk alır ve gerekirse tek başına yürümeye karar verirler.
Allah Resulü, “Ya öğreten ol, ya da öğrenen” diyerek bizleri ilmi sahaya davet etmiştir. Efendimizin bu tavsiyesi hayatın her daim aktif bir okul olduğunu ortaya koyuyor. Bizler hayat denen bu koşuşturmacanın içinde ya öğren ya da öğreten tarafta yer almaktayız. İkisinin arasında kalmak ise kendini bilen bir insanın işi değil.
Mum tükense de, etrafa saçtığı ışığın insanların ruhuna ve zihnine aktığını görürsünüz. Mum sonludur lakin ışığı kalıcıdır... Yani, alim hayata veda etse de, onun insanlığa sunduğu ilim ve örnek hayatı yaşamaya devam eder.
Yani mum bir yandan yavaş yavaş erirken diğer yanda hayat buluyor ve ışıtmaya devam ediyor. İnsan ölüyor lakin söz ve eylem yaşadıkça yaşıyor…
17.09.2014 Milli Gazete
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.