Seta’lemu hine yenceli’l gübaru: E feresun tahteke em himaru?
Toz duman dağılınca altındakinin at mı, eşek mi olduğunu görürsün, anlarsın!
İkinci Bin Yılın Yenileyicisi sıfatıyla anılan İmam Rabbani de Mektubat adlı eserinde sık sık bu kıtaya başvurur ve atıfta bulunur. Bu kıtanın söylenme nedeni hakkında şunlar dile getirilir: Mahallenin ya da yörenin atları tükenmiş ya da azalmıştır. Bu durumda süslü eğerler kuşanmak eşeklerin payına düşmüştür. Eşekler süslü eğerlere binseler, varis olsalar da sonuç itibarıyla savaşta atlar gibi yararlılık gösteremez, hareket edemezler ve şahlanamazlar. Süslü eğerlerin kimin hakkı olduğu savaş meydanlarında belli olur. Bundan dolayı da savaş meydanı dağıldığında savaşçının altındaki bineğin mahiyeti anlaşılır. At mıdır eşek midir, ortaya çıkar. At kılığına girmiş eşek er meydanında dökülür, tökezler. Eğerini eşeğe kaptırsa da, kaybetse de atın kıymeti er ya da geç ortaya çıkar. At adeta altın gibidir. Çamura düşmekle altın değerinden bir şey kaybetmez.
Bu yöndeki bazı Arap şiirlerini atıfta bulunan Arap asıllı parlamenter Ahmet Tıbi süslü eğerler kuşanmış olan İsrailli askerlerin veya İsrail toplumunun er meydanında tökezlediğini, at değil eşek çıktığını ima etmiştir. İsrail ordusu ve teçhizatının anlatılmakla bitirilemeyen efsanesi hareketli, debelenen kum yığınları arasında kaybolmuştur.
Devamı: https://www.maarifinsesi.com/savas-meydaninda-atesten-kelimeler/
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.