Baştan belirteyim, ben bu grupta değilim. Çünkü bir dil eğitimcisi olarak okuyan, araştıran ve düşünen insanların en başta diğerlerine göre daha çok kelime ve kavram zenginliğine sahip olduklarını biliyoruz. Bu zenginliğininse insanlara en basit ifadesiyle içinde bulundukları durumlara ve problemlere yönelik farklı bakış açıları ve çözüm imkânları sunduğu gerçeğini de ilave edebiliriz. Hatta listeyi daha da uzatmak mümkündür.
İki yıl önce kaybettiğimiz mütefekkir Cevdet Said, okumanın insanlara bunlardan daha ötesini vadettiğini belirterek insanların okumayla ilim sahibi olacaklarını bunun da topluma / dünyaya barış getireceğini belirtir. Suriye muhaciri İslam âliminin ilk baskısı 1988 yılında yapılan “Oku, Kerem Sahibi Olan Rabbinin Adıyla” isimli kitabı büyük ölçüde bu konuya ayrılmıştı. Nitekim kitabın alt başlığı “Bilgi ve Güç İlişkisi” şeklindedir.
Merhum yazar, kitabı yazmadaki amacını insanları ilim yoluna koymak ve ilmin barışı nasıl getireceğini onlara anlatmak olduğunu ifade ediyor. Gerekçesiyse ilmin imkânları insanlığa sunulduğu takdirde daha yaşanılabilir bir hayat tarzının ortaya konulabileceğidir. Çünkü bilginin olmadığı yerde cehalet kol gezecek, bu da insanlar arasında nifak tohumlarının ekilmesine sebep olacaktır.
Yazarımız, ilimden bihaber olan fertlerin başta kendilerine daha sonra da topluma zarar vereceklerini, bunu önlemenin temel yolunun ilimle mümkün olabileceğini dile getiriyor. Ona göre bunun için her şeyden evvel ilmin gerçek manasına riayet etmek ve ilme ulaşmak için gayret sarf etmek gerekir.
Çerkez asıllı mütefekkir, “Bizim esas problemimiz okumadır.” diyerek önce bunun nasıl olması gerektiğini dile getirmiş, daha sonra da okumanın nelere kadir olacağını belirtmiştir. Kur’an-ı Kerim’deki “Oku!” emrinden sonra “Rabb’in kerem sahibidir.” ifadesinin gelmesini yazarımız “okumanın Allah’ın bir lütfu” olduğu şeklinde yorumlamış ve insanlığı bu yolla kurtuluşa davet etmiştir.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.