Rıdvan Tulum: Öncelikle yeni kitabınız hayırlı olsun. İsmet Özel, ‘’İnsan kendi doğrularını dış dünyanın somutluğu içinde bulursa şiire yüz vermez.’’ demişti. Şiirlerinizin birçoğunda ‘uyum’ sorunu yaşadığınızı fark ediyoruz. Hayatı değil ama hayatın içinde gelişen şartları ve sistemi kabullenmeme durumunuz mevcut. Ama bu uyumsuzluğun sürekliliğini de kabul ediyorsunuz bazı yerlerde, en azından ben böyle hissediyorum: ‘’Altyazıyla uyumsuz bir hayat benimkisi’’ (Herkesin İstediği Adamlar, sayfa 9)
Şair ve uyum hakkında neler söylemek istersiniz? Dünyaya alışan şiir yazabilir mi?
Burası bize ait bir yer değil; birkaç gece için yatıya geldiğimiz, gece susasak bile ‘ayıp olur’ diye kalkıp mutfağa gidemediğimiz, odanın içine dolan sokak ışıkları ve kanepenin sertliği yüzünden uyuyamadığımız giriş katında bir ev, bizler de o evin tedirgin misafirleri. Hâl böyleyken bir uyum sorunu yaşamamız doğal. Asıl uyum sorunu yaşamayanlara dönüp bakmalıyız bence. Dünyadaki türlü fırıldaklıkların, madrabazlıkların altından genellikle dünyaya uyan, yüzünün astarını meydanlarda yırtan tipler çıkar ve hiçbir şey olmamış gibi aramızda dolaşmaya devam ederler.
Dünyanın kabul ve tahammül edilecek çok az yanı kaldı. Çirkinlik hepimizin kapı komşusu artık, şeytan cebimizde taşıdığımız ahmak cihazlarda, vicdan ise günlük reel politiğe göre şekil almakta. Garibin ve kaybedenin yanında namazda bile saf tutmak istemiyor insanlar artık, kıyamda binlerce liralık saatlerimizi avuçlamak daha tatlı geliyor. Kumsalda top oynarken üzerine tonlarca kiloluk bomba atılan ve tepkisizce bu vahşeti izleyen dünyadan bahsediyoruz. Dünyaya uyacak kadar alçalmadım henüz.
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.