Kitapların genelde çabucak geçilmesi istenen bölümüdür önsözler. Fakat bu istek her kitap için geçerli değil. Bilhassa klasikleşmiş eserlerin önsözleri de en az kitabın diğer bölümleri kadar mühimdir. Çünkü bir çoğunda kitabın neyden bahsettiğinden ziyade başka hususlardan da bahsediliyor.
Müellifler ekseri kitabı yaşamış olduğu bir olaydan sonra kaleme alıyorlar klasik kitaplarda. Yani bir ihtiyaca binaen yazılmış eserler. Belki de bu eserlerin çağlar aşarak klasikleşmesinin bahanesi budur. Meselâ Süleyman Çelebi Hazretleri'nin Vesiletü'n Necat isimli eserinin telif edilmesi bu şekildedir. Peygamber Efendimiz'in kadrini bilemeyen bir vaizin kürsüden söylediği hezeyanlara bir cevap olarak yazılmıştır.
Şeyh-i Ekber İbnü'l Arabî Hazretleri'nin bir çok kitabının da konuk olduğu meclislerdeki sohbetlerde neticeye bağlanmayan hususlar hakkında yazdıkları olduğunu ifade ederler. Bu yüzden Şeyh-i Ekber Hazretleri'nin kitaplarının kaç adet olduğu hakkında ihtilaf vardır.
Tam adı Şeyh Ebu Hasan Ali bin Osman bin Ebu Ali Cüllabi Hucviri de büyük eseri Keşfü'l Mahcûb'u kendisine tarikatın usûlleri, sufilerin makamları, sözleri ve davranışları hakkındaki sorulan sorular üzerine yazar. Hucviri Hazretleri eserinin önsözünde kitabının bölümleri hakkında verdiği bilgilerin yanında yaşamış olduğu üç olaydan bahsediyor. Hazretin bundan önce Divân veMinhacu'd-Din isimli ve ismini açıklamadığı bir eseri daha vardır. Mevzubahis olaylar bu kitaplar etrafında dönüyor.
Devamı: http://www.dunyabizim.com/Manset/22227/neler-cekmis-hucviri-ndn-elinden.html
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.